Movie reviews of Paul Hauer

In een film waarin het tempo en het acteerwerk op orde is, zien we spannende en bloederige momenten.

Een film die ondanks de schoonheidsfoutjes zeker behoort tot één van de vermakelijkste films in het genre.

Nu is het wel de keiharde realiteit dat About Endlessness niet voor iedereen is. Daar is de film te apart voor.

Ondanks dat Proxima enorm traag is en de focus op het drama ligt, is de film enorm interessant.

Het acteerwerk is oké, maar niet bijzonder. Hoewel Goodman het als de verstrooide verdelger Delbert wel erg leuk doet en voor de nodige komische ontlading zorgt.

Het acteerwerk is ronduit slecht, de nasynchronisatie van de serie over Joe Exotic, die de 2 bimbo’s op televisie volgen, is zwaar irritant en het verhaal slaat echt nergens op.

Na afloop zijn er dan ook gemengde gevoelens. I See You begint ijzersterk en de verrassing is interessant. Maar na de onthulling gaat het bergafwaarts.

Met een speelduur van iets meer dan 90 minuten en een perfecte combinatie van actie, humor en spanning, kijkt Scooby! lekker weg.

Een aantal actiescènes schudden je weer even wakker, maar de lange en vaak nietszeggende dialogen tussen de personages zorgen ervoor dat de film te vaak zijn momentum verliest.

Dat maakt Bacurau een unieke kijkervaring hoewel, dat ook te danken is aan de wijze waarop Kleber Mendonça Filho het verhaal in beeld brengt. Het acteerwerk is buitengewoon goed...

Halloween Party is dan ook meer een thriller dan een horrorfilm waarin ook de make-up effecten en de kwaliteit van de computeranimaties wel iets te wensen overlaat. Maar wanneer je deze minpuntjes voor lief neemt en in het achterhoofd houdt dat het een lowbudget horrorfilm is, dan ga je er misschien een hoop plezier aan beleven.

De liters nepbloed zijn niet aan te slepen terwijl er met behulp van overtuigende make-up effecten een aantal zeer onsmakelijke scènes aanwezig zijn.

De mensen met een zwakke maag zullen dan ook wel een aantal keren de maag voelen draaien, maar de liefhebber van bloed en gore worden op hun wenken bediend.

Papicha is dan ook een sterk drama dat een realistisch beeld geeft over de ingrijpende gebeurtenissen die zich in de jaren ’90 in Algerije hebben afgespeeld.

Nu is Trick geen productie met een buitengewoon hoog budget en dat is ook goed te zien aan het camerawerk. Terwijl het acteerwerk van startende of uitgerangeerde hoofdrolspelers niet altijd overtuigend is. Nu is dat geen ramp, want in de horrorfilm draait het immers om het bloedvergieten.

Ondanks dat het weer enorm grappig is en een overvloed aan overtuigende make-up effecten en smerige slachtpartijen voor het vermaak moeten zorgen, is The Babysitter: Killer Queen niet zo sterk als het eerste deel.

Met mooie speciale effects een zeer overtuigende computeranimaties, creëert de filmmaker een realistische Science Fiction film die van het begin tot het einde boeit.

Het verhaal is niet eens zo slecht bedacht, maar de verfilming had naar mijn mening toch een stuk beter gekund. Ondanks dat de jonge cast met Barton en Bright de rollen van de hoofdprotagonisten goed invullen.

Sweet Thing is een behoorlijk melancholische film. Niet alleen te danken aan het aangrijpende verhaal, maar ook aan de zwart-wit opnames.

Ondanks dat het acteerwerk van Hassouni en Beckingham goed te noemen is, is het acteerwerk van de ondersteunde cast benedenmaats.

Het acteerwerk is prima te noemen terwijl de grafische beelden voor zich spreken om het aangrijpende verhaal te vertellen. Desalniettemin vroeg ik mezelf af of die expliciete beelden wel nodig waren geweest om de boodschap over te brengen.

De nieuwe potentiële topper van Netflix is naar mijn mening dan ook net iets te braaf om de door de wol geverfde horrorliefhebber op zijn of haar wenken te bedienen. Hoewel er spannende momenten en een sporadische geestverschijning aanwezig zijn. De kracht van The Haunting of Bly Manor is dan ook het verhaal.

The Nightmare Gallery lijkt enorm interessant. Te danken aan de korte samenvatting op de achterkant van de hoes en de filmposter die uitnodigend is. Maar na anderhalf uur valt niets meer te concluderen dat de horror/thriller van Blalock op teveel fronten tekortschiet om er ook maar enigszins een beetje plezier aan te beleven.

Hoewel het verhaal ondergeschikt lijkt te zijn aan al dat bloedvergieten, wordt er na een bloedrijke openingsfase meer aandacht besteed aan de personages en de beweegredenen van de elitegroep om onschuldige mensen op te jagen.